Kurs funta

tydzieńmiesiąc3 miesiące6 miesięcyrokod 1984 r.

Kurs funta szterlinga w ostatnim tygodniu (od 2017-06-18)

Kurs funta szterlinga w ostatnim miesiącu (od 2017-05-25)

Kurs funta szterlinga w ostatnich 3 miesiącach (od 2017-03-25)

Kurs funta szterlinga w ostatnim półroczu (od 2016-12-25)

Kurs funta szterlinga w ostatnim roku (od 2016-06-25)

Kurs funta szterlinga od początku notowań

Narodową walutą Wielkiej Brytanii, która oparła się wejściu do strefy euro i zachowała swoją tradycyjną walutę, jest funt szterling, nieoficjalnie nazywany po prostu funtem brytyjskim. Za pomocą kodu międzynarodowego określa się go jako GBP (od sformułowania z j. angielskiego pound sterling). Funt szterling stanowi oficjalną jednostkę monetarną na terenie całej Wielkiej Brytanii, jak również na terytoriach zależnych do Korony:

• Brytyjskim Terytorium Antarktycznym,
• Falklandach,
• Gibraltarze,
• Guernsey,
• Wyspie Man,
• Jersey,
• Wyspie Świętej Heleny, Wyspie Wniebowstąpienia i Trsian da Cunha,
• Georgii Południowej.

Nieoficjalnie wraz z dolarem funt obowiązuje także w Zimbabwe.

 Jeden funt brytyjski dzieli się na 100 pensów, a w obiegu znajdują się monety o nominałach: 1p, 2p, 5p, 10p, 20p, 50p, 1 i 2 funty oraz banknoty: 1 funt (tylko na Wyspach Normandzkich), 5, 10, 20, 50 i 100 funtów (najwyższy banknot obowiązuje tylko w Szkocji i w Irlandii Północnej). Jeszcze do 15 lutego 1971 roku każdy funt brytyjski dzielił się na 240 pensów bądź na 20 szylingów. Pens pojawił się dopiero w 1971 roku po przejściu na system dziesiątkowy. Początkowo był nazywany nowym pensem.

Walutę Wielkiej Brytanii wprowadzono do obiegu w 1158 roku. Szterling powstał za czasów panowania angielskiego króla Henryka II i był wymienialny na srebro. W 1816 roku zmieniono wymienialność funta ze srebra na złoto, co utrzymano aż do 1914 roku. Kurs funta szterlinga utrzymywał się przez prawie 200 lat na poziomie 4,9 dolara za 1 funta. W 1926 roku przywrócono wymienialność szterlingów na złoto. Banknoty funtowe można było wymienić na złote sztabki. System ten został porzucony ostatecznie 21 września 1931 roku podczas wielkiego kryzysu.

Jako jeden z krajów tzw. starej Unii Europejskiej, Wielka Brytania miała przyjąć euro, ale wynegocjowała klauzulę pozwalającą na pozostanie poza strefą wspólnej waluty. W przyszłości Brytyjczycy mają podjąć decyzję, czy chcą przystąpić do strefy euro, zamieniając tym samym funta brytyjskiego na euro.