Kurs peso chilijskiego

Peso chilijskie jest oficjalną jednostką walutową Republiki Chile. W międzynarodowych oznaczeniach jest wykorzystywany dla niego skrót zgodny z ISO 4214 – CLP. W samym Chile używa się jednak skrótu $.

Historia peso chilijskiego

Po raz pierwszy peso chilijskie zostało oficjalnie wprowadzone do obiegu w Republice Chilijskiej w 1817 roku i wówczas było równe co do wartości 8 hiszpańskim realom kolonialnym. Aż do 1851 roku ludność chilijska wykorzystywała równolegle peso ze srebrnymi monetami liczonymi w realach i złotymi liczonymi w escudos. W międzyczasie w 1835 roku wprowadzono w Chile miedziane monety, o nominale i wartości ½ i 1 centavo, a dopiero w roku 1851 ostatecznie zrezygnowano z używania jednostek płatniczych w escudo i realach, a w zamian zaczęto bicie monet w centavos  i decimos – wartych 10 centavos. Od 1925 toku monety i banknoty – odpowiednio bito i drukowano w kondorach, które były warte dokładnie 10 pesos.

1 stycznia 1960 roku doszło do dewaluacji peso i w wyniku tego peso zostało zastąpione escudo, z przelicznikiem 1 escudo=1000 peso. Po 15 latach ponownie peso wróciło do obiegu w Chile, w ramach kolejnej dewaluacji z przelicznikiem 1 peso równał się 1000 escudo. Aż do 1984 roku peso chilijskie dzieliło się na 100 centavos.

Peso w obiegu

Obecnie w obiegu w portfelach Chilijczyków znajduje się peso w formie bilonu i banknotów. Występują monety o nominałach: 1, 5, 10, 50, 100 i 500 pesos oraz banknoty: 500, 1000, 2000, 5000, 10000 i 20000 pesos.

• 5000 peso chilijskich (awers)
• 5000 peso chilijskich (rewers)

Najniższy nominał banknotu peso chilijskiego 500 pesos jest już rzadko spotykany, a nawet banknoty tego rodzaju nie są już w ogóle drukowane.  W latach 1982 i 1984 wycofano z obiegu odpowiednio banknoty 50 i 100 pesos. Wszystkie są drukowane na papierze, z wyjątkiem banknotu o nominale 200 pesos, który od 2004 roku drukowany jest z wykorzystaniem plastikowego polimeru.